ภาษาอาหรับเป็นภาษาเก่าแก่ที่สำคัญภาษาหนึ่งของโลก เป็นภาษาในตระกูลเซมิติก ซึ่งมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับภาษาฮิบรู และภาษาอาราเมอิก เป็นภาษาทางวรรณกรรม นับเป็นเวลากว่า 1,500 ปี ที่สำคัญกว่านี้คือ ภาษาอาหรับเป็นภาษาประจำศาสนาอิสลาม เป็นภาษาของพระคัมภีร์ อัลกุรอานที่มุสลิมทุกชาติ ทุกภาษาเกือบ 2,000 ล้านคนทั่วโลกศรัทธา เพราะเป็นพระดำรัสของอัลลอฮ์ ผู้เป็นพระเจ้าเพียงพระองค์เดียว ที่ประทานลงมาเป็นทางนำ และระบอบชีวิตที่สมบูรณ์แบบ แก่มนุษย์ชาติ และเป็นภาษาของการละหมาด และการขอพรของมุสลิมทั่วโลก มุสลิมจะเริ่มศึกษาภาษาอาหรับตั้งแต่ยังเด็ก เพื่อการเรียนรู้หลักการทางศาสนา การละหมาด การอ่านอัลกุรอาน
ประเทศที่ใช้ภาษาอาหรับเป็นภาษาประจำชาติ
ภาษาอาหรับเป็นภาษาทางราชการของสมาชิกสันนิบาตอาหรับที่มีสมาชิกจากภูมิภาคเอเซียตะวันตก แอฟริกาเหนือ และแอฟริกาตะวันออก รวมกันถึง 22 ประเทศ ได้แก่ ซาอุดิอาระเบีย อียิปต์ โมร็อกโค ซูดาน อัลจีเรีย ตูนีเซีย ลิเบีย ชด จิบูติ เอริเทรีย มอริตาเนีย อิรัก จอร์แดน ซีเรีย ปาเลสไตน์ เลบานอน เยเมน โอมาน การ์ตา บาร์หเรน สหรัฐอาหรับเอมิเรต คูเวต นอกจากนั้นยังเป็นภาษาที่สองในประเทศมุสลิมอีกหลายประเทศ ทั้งในแอฟริกาและเอเซีย
ความสำคัญของภาษาอาหรับในปัจจุบัน
ภาษาอาหรับไม่เพียงเป็นภาษาเก่าแก่ที่ยังมีชีวิตอยู่ และกระปี้กระเปาเท่านั้น หากยังครองความสำคัญในฐานะที่เป็นภาษาเดียวที่ดำรงรักษาองค์ความรู้อย่างสมบูรณ์ ไว้ให้นักภาษาศาสตร์ได้ทำการศึกษา ภาษาเซมิติกอื่นๆที่ตายไปแล้ว หรือภาษาเซมิติกที่ยังมีชีวิตอยู่ กล่าวได้ว่าในระหว่าง ค.ศ.ที่ 9-12 งานเขียนในด้านปราชญ์ การแพทย์ ประวัติศาสตร์ ศาสนศาสตร์ ดาราศาสตร์ และภูมิศาสตร์ ล้วนเขียนขึ้นด้วยภาษาอาหรับมากกว่าภาษาใดๆทั้งสิ้นปัจจุบันภาษาอาหรับเป็นภาษาหนึ่งในภาษาที่ใช้ในองค์การสหประชาชาติ และเป็นภาษาที่มี
บทบาทอย่างสูงในวงการธุรกิจ การศึกษา การฑูต และการท่องเที่ยว
อักษรภาษาอาหรับ
ا ب ت ث ج ح خ
د ذ ر ز س ش
ص ض ط ظ ع غ
ف ق ك ل م ن
ها و ي ء لا
อักษรอาหรับมีความสำคัญในศาสนาอิสลาม เพราะคัมภีร์อัลกุรอานเขียนด้วยอักษรอาหรับ และใช้พูด และท่องจำ ด้วยอักษรและภาษาอาหรับ ภาอาหรับจึงใช้กันอย่างแพร่หลายในชนชาติที่นับถือศาสนาอิสลาม และผู้ที่ต้องการติดต่อค้าขายกับกลุ่มประเทศมุสลิม และตัวอักษรอาหรับจะมีการใช้กันอย่างแพร่หลาย เช่นภาษาเปอร์เซีย ภาษาอูรดู ภาษาตุรกี ภาษามลายู เป็นต้น
โครงสร้างของอักษรอาหรับ
อักษรอาหรับเขียนจากขวาไปซ้าย มีอักษรพื้นฐาน 28 ตัว การปรับไปเขียนภาษาอื่นเช่น ภาษาเปอร์เซีย ภาษาอูรดู จะเพิ่มอักษรอื่นเข้ามา ไม่มีความแตกต่างระหว่างตัวพิมพ์ และตัวเขียน และตัวเล็กกับตัวใหญ่ อักษรแต่ละตัวจะเขียนติดกับอักษรตัวอื่น แม้ในการพิมพ์ และรูปอักษรจะเปลี่ยนไป ขึ้นอยู่กับตำแหน่งในคำการจัดเรียงอักษรอาหรับ
การจัดเรียงอักษรอาหรับมี 2 รูปแบบ- รูปแบบเดิม คือแบบอับญะดีย์(أبجدي) เป็นการจัดเรียงตามอักษร ฟีนิเชียน คล้ายกับการเรียงแบบ A B C ในภาษาอังกฤษ
- รูปแบบที่ใช้ในปัจจุบัน คือแบบ ฮิญาอีย์ (هجائي) ซึ่งเรียงตามลำดับของอักษร
ภาษาปัจจุบันที่เขียนด้วยภาษาอาหรับ
ได้แก่ภาษาเคิร์ด และภาษาเตร์กเมนในอิรัก ภาษาเปอร์เซีย ภาษาอาเซอรี ภาษาโวรานีเคิร์ด ภาษาบาโลชิในอิหร่าน ภาษาดารี ภาษาพาชตู ภาษาอุซเบกในอัฟกานิสถาน ภาษาอุยกูร์ ภาษาคาซัค ภาษาคีร์กิสในจีน ภาษามาเลย์ในบรูไน และใช้เป็นภาษาในตำราศาสนาอิสลามใน 4 จังหวัดชายแดนภาคใต้ของไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซียลักษณะพิเศษของภาษาอาหรับ
ภาษาอาหรับมีลักษณะพิเศษที่สำคัญดังนี้- มีระบบการสร้างคำที่น่ามหัศจรรย์ คำหนึ่งสามารถจะผันออกไปได้มากมาย พร้อมทั้งความหมายที่เปลี่ยนไปตามความต้องการ เช่นคำว่ากิน เมื่อจะเปลี่ยนเป็นผู้กิน หรือสิ่งที่กิน หรือเวลากิน หรือที่กิน หรือจะกิน หรือกินแล้ว หรือจงกิน ก็ไม่จำเป็นต้องเติมคำนำหน้าแต่ประการใด เพียงตัดต่ออักษรในตัวของคำเอง ก็จะได้ความหมายที่ต้องการ
- เป็นภาษาที่เขียนโดยไม่จำเป็นต้องมี สระ กำกับ
- คำนามในภาษาอาหรับมี 2 เพศ เพศชาย และเพศหญิง และมีพจน์ 3 พจน์คือ เอกพจน์ ทวิพจน์ พหูพจน์
เราเรียนรู้ภาษาอาหรับเพื่อใช้ในศาสนาอิสลาม เละการสื่อสารทางธุรกิจกันเถอะ แล้วเราจะไม่ตกยุค เพราะภาษาอาหรับใช้ได้ทั้งโลกนี้ (ดุนยา) และโลกหน้า (อาคิเราะฮ์) เพื่อความทันสมัยของเราเอง และเป็นความทันสมัยตลอดกาล
ที่มา : หนังสือ อะฮลัน โดยกลุ่มนักศึกษาภาอาหรับ มหาวิทยาลัยรามคำแหง
อาจารย์ ผศ.ดร.อับดุลลอฮ์ หนุ่มสุข د.عبدالله نومسوك
หัวหน้ากลุ่มงานภาคภาษาอาหรับ มหาวิทยาลัยรามคำแหง
อ้างอิงจาเว็บไซต์ http://www.islammore.com/main/content.php?page=sub&category=4&id=145
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น