ว่าด้วยเรื่อง ตาอฺ (تاء) ~ เอกภาษาอาหรับ ม.อ. ปัตตานี

ตาอฺ มีสองประเภท คือ อัตตาอฺอัลมัรบูเฏาะฮ์ และ ตาอฺอัลมัฟตูฮะฮ์

" التاء المربوطة والتاء المفتوحة"

الأمــثلة ตัวอย่าง

1. التاء المربوطة (ตาอฺอัลมัรบูเฏาะฮ์)

เช่น ฟาฏิมะฮฺ (فاطمة) มักกะฮฺ (مكة) ติลมีซะฮฺ (تلميذة)

2. التاء المفتوحة (ตาอฺอัลมัฟตูฮะฮ์)

เช่น ซาฟะร๊อต (سافرت) บัยตฺ (بيت) มัอฺลูมาต (معلمات)

กฏเกณฑ์ทางไวยกรณ์ ( القاعــــــدة)

1- อัตตาอฺอัลมัรบูเฏาะฮ์ (التاء المربوطة) คือ ตาอฺที่อ่านเป็นตัวฮาอฺ (هاء) ตาย เมื่อต้องการหยุด(ที่มัน) และอ่านเป็นตัวตาอฺตอนต่อ(คือไม่ได้ตายหรือหยุดตรงมัน)หรืออ่านพร้อมสระฟัตฮะฮฺ (الفتحة) ฎอมมะฮฺ (الضمة) และกัสเราะฮ์ (الكسرة) และเขียนในรูปแบบดังนี้ (ة) และ (ـة)

ที่ตั้งของอัตตาอฺอัลมัรบูเฏาะฮ์ มีดังนี้

เขียนอัตตาอฺอัลมัรบูเฏาะฮ์ในรูปแบบนี้ (ة) และ (ـة) ตอนท้ายของอัลอิสมฺอัลมุฟรัดอัลมุอันนัษ (الاسم المفرد المؤنث) เช่น อาอิชะฮ์ (عائشة) มักกะฮฺ (مكة) เป็นต้น
เขียนตอนท้ายญัมอฺ อัตตักซีร (آخر جمع التكسير) ที่มุฟรัดของคำนั้นไม่ใช่ตาอฺมัฟตูฮะฮ์ เช่น กุฎอฮฺ (قضاة) อุรอฮฺ (عراة) ฮุดาฮฺ (هداة)
เขียนตอนท้ายของคำนามที่ชี้ถึงบุคคลซึ่งเป็นผู้ชาย (الأعلام المذكرة) เช่น มุอาวิยะฮฺ (معاوية) อุซามะฮฺ (أسامة) หัมซะฮฺ (حمزة) เป็นต้น
เขียนท้ายชื่อที่ไม่ใช่มาจากคำนามอาหรับแท้ (الأسماء الأعجمية) เช่น อิสกันดาริยะฮฺ (الإسكندرية) ซูมัฏเราะฮฺ (سومطرة) อันกอเราะฮฺ (أنقرة)
เขียนท้ายคำบางคำที่สามารถจะเลือกหยุดด้วยอัตตาอฺอัลมัรบูเฏาะฮ์ และ ตาอฺอัลมัฟตูฮะฮ์ก็ได้ เช่น ษัมมะฮฺ หรือ ษัมมัต (ثمة ـ وثمت) วุลาฮฺ หรือ วุลาต (ولاة ـ ولات)

2- ตาอฺอัลมัฟตูฮะฮ์ ( التاء المفتوحة ) คือ ตาอฺที่มีรูปแบบเดียวและอ่านออกเสียงตาอฺในทุกสถานการณ์ และเขียนในรูป (ت) และ (ـت )

ที่ตั้งของอัตตาอฺอัลมัฟตูฮะฮ์ มีดังนี้

อยู่ท้ายคำกริยา (الفعل) อาจเป็นคำดั่งเดิม เช่น บาตา (بات) มาตา (مات) หรือ หรือ เป็นเพราะตาอฺอัตตะนีษอัซซากินะฮ์ เช่น กะตะบัต (كتبتْ) อะกะลัต (أكلتْ) หรือเข้าตาอฺอัลฟาอิล เช่น ซาฟัรตู (سافرتُ) ญะลัสตา (جلستَ) เราะซิมติ (رسمتِ) เป็นต้น
ท้ายคำญัมอฺอัลมุอันนัษอัซซาลิม (جمع المؤنث السالم) เช่น อัลมุอัลลิมาต (المعلمات) อัตฏอลิบาต (الطالبات) อัลฟาฏิมาต (الفاطمات)
ท้ายคำนามสามอักษรที่ตรงกลาง (อัยนฺกะลิมะฮฺ)ซุกูน และตอนญัมอฺของมัน (آخر الاسم الثلاثي الساكن الوسط وجمعه) เช่น บัยตฺ อับยาต (بيت ـ أبيات) กูต อักวาต (قوت ـ أقوات) เศาตฺ อัศวาต (صوت ـ أصوات) มัยตฺ อัมวาต (ميت ـ أموات) เป็นต้น
ท้ายคำนามมุฟรัดมุซักกัร (เอกพจน์ชาย) เช่น รอฟะอัต (رفعت) นัหฺหาต (نحّات)
ท้ายหุรูฟ (الحروف) บางคำ เช่น ลัยตฺ (ليت) ลาต (لات) ละอัลลัต (لعلّت) รุบบัต (ربّت) ษัมมัต (ثُمّت)
ท้ายเฎาะมีรอัลมุนฟะซิลสำหรับหนึ่งคน (ช/ญ) ที่เป็นบุรุษที่สอง (الضمير المنفصل للمفرد والمفردة المخاطبين) เช่น อันตา (أنتَ) อันติ (أنتِ)